"Да лепшых дзён!" - на развітанне
Ты руку сціскаючы казаў;
І доўга я тых дзён чакаў,
Ды быў падмануты чаканнем!..
Мой мілы! адцвілі яны,
Так шчасця ў будучыні мала!..
Я помню радасныя дні,
Але што помню, то й прапала.
Мінулае некарысна нам.
Такі маяк, імглой начною
Над кіпень-безданню марскою
Наш шлях падкажа берагам.
Калі на чоўне, адзінока,
Сядзіць спалоханы плывец
І бачыць - бераг недалёка,
Бліжэй убачыць ён канец.
Не! спакушаць марай дарэмнай
Хворае сэрца - усё адно;
Толькі кранае сон эдэмны,
Ужо ачнулася яно!
(1814~1841)
М. Ю. Лермонтов. Сябру
© Copyright: Виктор Шатило, 2016
Свидетельство о публикации №116111904911
Свидетельство о публикации №116111904911
Рецензии