Апошні званок
Час расстання са школай прыйшоў,
Мноства кветак, усмешак і сонца,
Хваляванне шчымлівае зноў—
Не бывае дзяцінства бясконцым.
Вось і вырас другі мой сынок,
Хай пашчасціць з дарогі не збіцца,
Каб пачуць зноў апошні званок,
Я адклала сустрэчу з бальніцай.
Зноў юнацкай вясны карагод,
І чырвоныя, сінія стужкі.
На іх надпіс—2000 год ,
А вакол заліваюцца птушкі.
Я хвалююся , любы сынок ,
Бо павінна з табой развітацца.
Ты святкуй свой “Апошні званок”,
Я ж пайду да хірургаў збірацца
2000 год
здымак з інтэрнэта
Последний звонок
© Copyright: Нина Ковальчук, 2016
Свидетельство о публикации №116111807785
Свидетельство о публикации №116111807785
Рецензии