…
…Та жаноцкасць твая,
Шмат каштуе і шмат гаворыць-
Абгарнецца, па што ён ідзе –у чароўнае,што віром (націск на другі склад)
карагодзіць!
…Там дзе зёлкі-там лекі мабыць,
Там прырода стварае –засмучана штосьці,
Завушніцы-як ветрык у скронях,
Як прыкметнае -пах маладосці!
…Ён блукае-у той халадзечы,
Светлы помнік ад болю,
Да шчакі ён-тваей дакранецца,
Ён кахае, а ты да любові!
Розныя пачуцци
© Copyright: Владимир Кушарев-Вода, 2016
Свидетельство о публикации №116111803259
Свидетельство о публикации №116111803259
Рецензии