Квітнеюць сады
Квітнеюць сады. Позірк нельга адвесці,
Так зачароўвае іх прыгажосць.
Ветрык лагодны цалуе іх, песціць,
Хутка асыплецца долу суквецце,
Бо і ў прыродзе вясна толькі госць.
Так і ў нас, у людзей, адцвітае
Песнямі, смехам юначым вясна.
Дні, як пялёсткі, жыццё асыпае.
Часам камусьці тых дзён не хапае
Выпіць свой кубак вясновы да дна.
Чымсьці жыццё мне ў прыродзе прывабней,
Можа, што скончыцца год непрыкметна,
Зноў зацвітуць у садах нашых яблыні,
Быццам нявесты, прыгожыя, зграбныя,
І прынясуць з сабой цёплае лета.
Шлях чалавечы даўжэйшы намнога,
Толькі прыходзіцца сэрцу скарыцца.
Вядзе ўсё далей ад юнацтва дарога,
А што там--за самым апошнім парогам...
А, можа, вясна там усё ж паўтарыцца?
1994 год
здымак з интэрнэта
Цветут сады
© Copyright: Нина Ковальчук, 2016
Свидетельство о публикации №116111205807
Свидетельство о публикации №116111205807
Рецензии