Максим Танк. Сережки

О, сколько  раз  пытался
 Назначить  ей  свиданье,
О, сколько  раз  хотел я
 Познать  любви  дыханье.

О, колькі раз прасіў я
 Назначыць мне спатканьне,
О, колькі раз хацеў я
 Прызнацца ёй у каханьні.

То дождь идет некстати,
То солнце светит ярко.
То вьюга завывает,
То холодно, то жарко.

Ды ўсё перашкаджалі,
Калі дзяўчыне верыць,
То павадак вясновы,
То прымаразак-шэрань.

Вот  целый  год  уж  скоро,
Потерянный хожу я.
Поеду  завтра в город,
Сережки закажу ей.

Але і я ўпарты,
І, каб свайго дабіцца,
Прасіў я шчыра майстра
 Зрабіць ёй завушніцы.

Потом пусть они шепчут
 Ей в ушко  ,  их  лелея
 Все то, о чем при  встрече
 Я сам сказать не смею.

На гэтых завушніцах
 Я напісаў закляцьце -
Усё што не сказаў ёй,
А ў чым хацеў прызнацца.

Отдам я ей сережки,
И вечером весенним,
Волнуясь,  осторожно
 Она их в уши вденет.

Сягодня не ўцячэ ўжо
 Ад слоў маіх гарачых,
Ні ў час калі сьмяецца,
Сьпявае, або плача.

Шептать сережки эти,
Начнут, звеня  легонько,
О том, как ее  встретил
 И  сердцу  очень  больно.

Ні ў час, калі прыляжа,
Змарыўшыся ў зьмярканьне.
Зьвіняць ёй завушніцы
 Усё пра маё каханьне.
перевод   с  белорусского
    01.11.2016г.