О не. Не прасіце. Не трэба
Мне вашых даверлівых воч
У час, калі зорная срэбра
У ружы злятае абноч.
Пакіньце былое ва ўспаміне,
І з Богам - другому навек,
Глядзець з ім на лісты ў каміне,
Што попелам заскачуць, як здзек.
Сціраючы з веяк слязіны
Вы будзеце таемна, не раз
Шукаць у сталеючым сыне
Мой свет без маны, без прыкрас.
© Анатолий Шурпин
© Виктор Шатило
А. Шурпин. Маналог
© Copyright: Виктор Шатило, 2016
Свидетельство о публикации №116103105051
Свидетельство о публикации №116103105051
Рецензии