Ен жыцце пражыу з сэрцам нараспах.
Цяжка працавау, каб сям'ю кармiць.
Песнi ен спявау на сямi вятрах,
Песнi ен спявау, и хацелась жыць.... Эх
Працаваць зусiм не любiу гуртом.
Хату ставiу так - сам-насам, адзiн.
Як паставiць зруб - чарачка з гурком.
Сам себе ен Бог, цар и гаспадзiн!
У далонях цеплых я хавала твар
И дзялiлася горам-бедами.
Астужалi хутка сардэчны жар
Цудадзейныя рукi дзедавы.
-Хопiць слезкi лiць, мая дзетачка!
Ты даруй iм, хай не сумуюцца,
Ты ж мая унучка - кветачка,
Прыдзе час - i табе даруецца.
А каб чулi вы, як жа ен спявау,
У такт кiваючы галавой!
Быццам з сэрца ен словы вырывау:
"Чорны воран, чорны воран, я не твой!"
З сэрцам нараспах, на сямi вятрах. Дзядуля
© Copyright: Марианна Светлана Гончарова, 2016
Свидетельство о публикации №116101703554
Свидетельство о публикации №116101703554
Рецензии
Ой... Мий дидусь теж був такый... Хай пухом им зэмля...
Лея Ритта 03.11.2018 01:26 • Заявить о нарушении
Лея Ритта 03.11.2018 01:26 • Заявить о нарушении