Мариам Папалашвили - Видение

Я  осторожно дверь открываю -
дверь, которой уж нет.
Вдруг - вещий знак: в душе и в квартире -
гаснет повсюду свет,
И, как в кино, - картинка. Дыханье
я пытаюсь сдержать.
Много людей, но я двух девчушек
сразу смогла узнать.
Тихо за дверцей – кольнуло сердце,
вижу всё, как сейчас:
Смотрят без слов две гости из детства,
не опуская глаз.
В младшей себя узнаю, шалунью,
а вторая сестра
(ей присмотреть  за мной поручили) -
так мила и добра!
Всё б отдала, чтоб с этого места
новый начать отсчёт,
Руку сестрички держала б крепче,
не было б тех невзгод.
Дверь не успела закрыть, как образ
давней сценки исчез.
Знать бы, дойдёт ли до того света
то, что мы чувствуем здесь.


Рецензии
მარიამ პაპალაშვილი - ზმენება

ფაქრში წასულმა ფრთხილად შევაღე
გუუქმებული კარი,
თითქოსდა სულში ჩაქრა სინათლე,
მესმა განგების ზარი.
მან გამახსენა დღენი გასული,
დავიწყებული ჟამი.
კარგად ნაცნობი სახეებს მირმა
ვცან საკუთარი თავი.
უდარდელი კერპი პატარა,
მოუსვენარი, მარდი
მემომცქეროდა ჩემს ბავშვობიდან,
უთამაშებდა წარბი.
უფროს გოგონას ბავშვი ებარა,
არ ყოფილიყო ანცი,
თავად კეთილად იღიმებოდა,
იყო სათნო და ნაზი.
რას არ დავთმობდი ამ წერტილიდან
დაწყებულიყო ათვლა,
გავუფრთხილდებოდი ძვირფას დაიკოს,
ხელს ჩავჭიდებდი მაგრად.
ვერმოვასწარი კარის დახურვა,
ზმანება უცებ გაქრა.
ნეტა, თუ აღწევს სხვა სამყარომდე
ამქვყნიური განცდა.

Ирина Санадзе   10.10.2016 20:59     Заявить о нарушении