Пятрусь

                Пеўнік -кукарэкайла
                Сядзіць на седале -
                Ён ўжо ў рабоце:
                Спявае на плоце.
                Спявае,палкі-ёлкі,
                Бы дудка-свісцёлка,
                Мне ж ляжаць шчэ хочацца,
                Як мядзведзь,варочацца.
                Але гарланіць Пятрусь:
                Ты працаваць не трусь,
                Хоць праца і турбота,
                Але не погань-лянота,
                Што ганьбіць чалавека -
                Так спяваў кукарэка.
                Дзякуй,пеўнік,за навуку,
                Што будзільнік,ты настукаў
                У мазгі мае і вушы -
                выключаць цябе я мушу.
                А гадзіне,бач ты,сёмай
                Пайду на працу з дому.
                А гадзіне трэцяй
                Ізноў мне свеціць
                Слухаць твае спевы,
                Кукарэкі- напевы.
                Як ты цягнеш ку-у-,
                Тое,апошняе,
                Што зязюліна ку-ку
                Нейкае нядошлае.
                Радуеш спевам вясёлым,
                Але яго ўжо мала:
                Па вёсках і сёлах
                Цішэй ўжо стала.
                Што за праява?
                Не хачу я будзільнік
                Электронны ці механічны,
                Бо ён не стабільны,
                і спеў не гарманічны.
                А пятрусь прыгожы
                Не толькі апярэннем -
                Голас жвавы,строгі,
                Гоніць цемры сутарэнне.
                А будзільнік нк гоніць -
                Да работы толькі звоніць.
                Стомлена прачнешся,
                Да кнопкі дакранешся...
                Бы сабраліся на спеўкі
                Петрусі-гарманісты:
                У прыроды-дзеўкі
                Голас які чысты!
                Галасы пазычалі,
                Ды раптам замаўчалі,
                Быццам лад гарадскі
                да нас крочыць напрасткі.