Старая хацiна
стаiць сiрацiна,
што у полi вярба -
няма гаспадара.
Сумуюць дамы -
халодныя яны.
Асунууцца плечы -
дойдуць да галечы.
Схiлiлася дамiна –
згнiла ужо падвалiна.
На комiне шчарбiна
i не ляцiць дымiна.
З акон зiяе чарната –
нiякага няма жыцця:
не смяецца дзятва
i не цурчыць вада.
Разваляць дом -
не быу нiколi ён.
Тут вырасце трава
i дрэу высокiх чарада.
Няма радзiмага кутка –
канец гiсторыi жыцця.
Ты падары цяпла –
знiчцы свайго сяла.
Ты падары цяпла
© Copyright: Софья Коневега, 2016
Свидетельство о публикации №116091103070
Свидетельство о публикации №116091103070
Рецензии