Не залячыць каханне сонцам. Бел. укр

Не залячыць каханне сонцам,
Не залячыць, не запаліць,
Не вечна ўсё, і не бясконца,
Але чаму ж душа баліць?!
Баліць тым сумам вераснёвым,
Што жар кахання дагарэў,
Дзе непатрэбны былі словы,
Ты промнем сэрца мяне грэў.
Там, у валошкавай пяшчоце
Вачэй тваіх ужо не плыць,
Дзе ветразь вейкаў карагодзіў,
І быў надзейным яшчэ плыт.
Не запаліць каханне, любы,
Бо жар ад вогнішча заціх,
І не знайсці сумеснай згубы,
Што падзялілі на дваіх.
Зноў паасобку свеціць сонца:
Згубілі, а ці здабылі?!
Не вечна ўсё, і не бясконца...
Але чаму ж душа баліць?!

2.09.2008  Ядвіга Доўнар(Кур'яновіч)

На ўкраінскай мове прачытала
Міраслава Стулькіўская:http://www.stihi.ru/2018/10/18/174
*****************************

Кохання не лiкують сонцем

Мирослава Стулькивская

Кохання не лікують сонцем,
І не зігріє, ні на мить,
Коли все спалено - до донця...
Але чому ж душа болить?!

Болить тим вересневим сумом,
Що жар любові догорів,
Де і без слів під дивним струмом
 Ти серце променями грів.

І погляд ніжно-волошковий
 Не пропливе в очах твоїх,
Де вій вітрила - із любові...
І був іще надійним пліт.

Кохання не зігріє, любий,
Бо жар від вогнища затих,
І не знайти нам тої згуби,
Що розділили - я і ти.

Знов поодинці сонце світить:
Згубили, а чи зберегли?!
Не вічне все у цьому світі...
Але чому ж душа болить?!