Яшчэ не астылі пачуцці любові,
І ў сэрцы маім дагарае агонь.
Я чую – каханне згасае ад болю,
І лекаў няма, каб прыцішыць той боль.
Мы сёння – чужыя. Мы болей не пара.
А песні, што я прысвячаў быў табе,
Не хоча іграць шасціструнка гітара –
Яна, як і я, пасівела ў журбе.
Іду сваім шляхам: шукаю дарогу,
Дзе вера ўратуе падмануты лёс,
Дзе зноўку надзея заменіць трывогу
І ластаўкай хуткай памкне да нябёс.
Н. П
© Copyright: Валерий Познякевич, 2016
Свидетельство о публикации №116090109898
Свидетельство о публикации №116090109898
Рецензии