Дай мне вады глыток, каб прачнуцца,
Сонца прамень няхай свеціць у твар,
Хай дрэвы ад ветру хуткага гнуцца,
А дыханне маё будзе, як пар.
Пакуль я жывы і маё сэрца б'ецца,
Пакуль не стаміўся ад хуткасці час,
Я не чакаю, таго, што застанецца,
Я лепей возьму ўсё і ўраз.
Не буду чакаць ад жыцця нейкія шанцы,
Не буду маліцца ў храмах штодзён,
А пачытаю я лепей габрэйскія майсы,
І буду глядзець на чырвоненькі клён.
Дай мне вады глыток, каб прачнуцца
© Copyright: Дмитрий Ханенко, 2016
Свидетельство о публикации №116083101704
Свидетельство о публикации №116083101704
Рецензии