"Прывітанне! Сонца устала!"
Прасвістаў мне шпак.
Ранкам зоркі цалавала,
Ды пяшчотна так,
Што мне тожа закарцела
Кагось павітаць,
Каб душа зноў захацела
Цябе цалаваць.
Беражліва і пяшчотна
Вуснаў піць нектар,
Каб было не так самотна,
Каб адчуўся жар
Таго першага спаткання,
За мяжой юначай...
Прывітанне! Хай не плача
Сэрцайка слязою,
Хай дні поўняцца ўдачай
Ад сустрэч с табою!
Прывiтанне! Сонца устала!
© Copyright: Станислав Шастак, 2016
Свидетельство о публикации №116081206457
Свидетельство о публикации №116081206457
Рецензии