Патаемнае
Аляксандрына, Шурачка - гукаў цябе ён, “окая”.
Кацілася над стрэхамі раскацістае, гулкае,
Адгуквалася рэхамі, нязручнае і мулкае.
Віхлястымі завулкамі блукала і галёкала
Юнацтва лёгкакрылае, шчымлівае, далёкае.
Забытымі сцяжынкамі шукаеш нечаканага
Спаткання патаемнага - каханага...каханага.
Свидетельство о публикации №116081008818