Лiпеньскi нектар
Згубіцца ў марыве тваіх вачэй...
Ты боль і радасць, і мая спакуса,
У ліпень наш спяшаюся хутчэй!
Праменьчык сонца срэбны бісер гушкаў,
Паветра звонам дыхала яго,
Зноў той сцяжынкі таямнічай стужка
Паклікала да лецішча твайго.
Там лён тваёй блакітнае сарочкі
Нібыта неба між зялёных дрэў,
Дзе некалі празрыстай летняй ночкай
Неспадзявана ты мяне сустрэў.
16.07.2014 Ядвіга Доўнар(Кур'яновіч)
Свидетельство о публикации №116071607115
Как песенно, столько тепла и света в каждом слове)
Какой красивый язык...
Спасибо!
Ольга Заря 2 27.08.2023 11:28 Заявить о нарушении
Ядвига Довнар 27.08.2023 17:58 Заявить о нарушении