Б;е маланка, i душу Ўзносiць,
i лiлеi дажджынамi б;е,
хiба нас нахiлiлi не досыць -
не прагнулi намовы твае.
Я мацнею ад разу да разу,
бы то кветкi: бяру з каранеЎ,
падсячэш ды паставiш у вазу,
а я дзеткамi вырасту зноЎ.
Не чапляйся, усё марна – зацята,
адыйдзi ад мяне, хваля, згiнь!
Б;е маланка, квiтнеюць дзяЎчаты,
пад страхою дурнее палын.
2016
Лiлеi
© Copyright: Юлия Митько, 2016
Свидетельство о публикации №116071302418
Свидетельство о публикации №116071302418
Рецензии