Памяць...

Скрып веснічак бацькоўскага парога,
Кашлаты дуб - магутны ўладар.
Для гэтага спатрэбіцца нямнога,
Каб мне з дзяцінствам стрэцца твар у твар.

Цяплом павее, лугам кветканосным,
Ранэткай спелай, водарам суніц,
І апячэ, і сэрцу стане млосна
Ад тых далёкіх сполахаў зарніц.

І памяць тчэ карункі-вышыванкі,
Пад ногі сцеле мяккім дываном,
І з матчынаю песняй-калыханкай
Растае змрок, што ходзіць за акном.

І далячынь мне падаецца зблізку,
Закрыю вочы - тут вось, пад рукой.
Мне б пагушкацца трошкі ў калысцы,
Аставіўшы жыццёвы непакой.

Дзяцінства незабыўна-дарагое,
Мінаюць дні, праходзіць пэўны час,
Сталеем мы, а ты ўсёж такое.
На споведзь да цябе прыйду не раз.


Рецензии
Ой, как приятно было прочитать строки на родном языке! БЛАГО-дарю за память! Храни Вас Бог! Творческого Вам вдохновения и много новых прекрасных стихов!
С осенним теплом, Анжелика

Позабытая Мелодия Любви   03.10.2016 21:00     Заявить о нарушении
Спасибо огромное за тепло Вашего
сердца, Анжелика!
С ответным теплом

Валентина Владова   03.10.2016 22:51   Заявить о нарушении