Нічога не бачу з-за слёз,
З-за слёз свайго шчасця не ўбачу.
Чаму сярод лета - мароз?
Падкажа мне хто - чаго плачу?
Чаму вінаватая я
Сасонкай стаю пры дарозе,
Душа ў знямозе мая
І кожнай крывінкай у трывозе?
Заўчасна каханне рукой
Махнула "бывай" у развітанні,
Аставіўшы мне непакой
І безліч шматлікіх пытанняў.
Чаму з асалодай такой
У ахвяры мяне запісала
І кпіць, што балюча адной?
Няўжо яму гэтага мала?
Чаму менавіта цяпер
У далонях пустэчу трымаю,
Чаму мне такі недавер,
Чаму я нічога не маю?
Адказа тым больш не знайсці,
Не вернецца, колькі ні клікай.
Сабраць бы ўсе сілы й пайсці,
У бок іншы падацца паціху.
Чаму?..
© Copyright: Валентина Владова, 2016
Свидетельство о публикации №116071104806
Свидетельство о публикации №116071104806
Рецензии
Такія шчымлівыя радкі,кранаюць за душу!Натхнення Вам і майскага сонейка!З цяплом душэўным,
Ядвига Довнар 25.05.2017 13:07 • Заявить о нарушении
Ядвига Довнар 25.05.2017 13:07 • Заявить о нарушении
Шчыра дзякую за цеплыню водгука!
Жадаю Вам шчасця i натхнення!
Валентина Владова 25.05.2017 18:14 Заявить о нарушении
Жадаю Вам шчасця i натхнення!
Валентина Владова 25.05.2017 18:14 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.