Днём і ноччу хварэе душа:
І вачыма блакітнымі маці,
Спелым яблыкам з тога каша,
Што на лаўцы стаіць у роднай хаце.
І густым, быццам мёд, туманом,
І ля вокан рабінавым ценем,
Непаседай вятром-летуном,
Навяваючым сум-летуценне.
Я апоена зеллем вясны
І сяброўствам бярозкі-падлетка,
Па начам бачу тыя я сны
Басанож колісь бегала ўлетку.
Усё да болю так дорага мне,
Усім хварэе душа, стогне, енчыць.
Сагравае ў сцюжу мяне
Знак жыцця - майго сэрца агеньчык.
Днём i ноччу хварэе душа...
© Copyright: Валентина Владова, 2016
Свидетельство о публикации №116071102949
Свидетельство о публикации №116071102949
Рецензии