Шкада да болю пройдзеных дарог,
Світанняў і растанняў у тых дарогах.
Нямала пазбіваў ад часу ног,
Пакуль знайшоў прыступку да парога.
Сваім, чужым - ўсім раздаваў душу,
Куском апошнім з кожным я дзяліўся.
У Бога я малітваю прашу -
Даруй, калі дзе-небудзь памыліўся.
Сказаў не тое, можа, пад руку,
Зрабіў не так, хто ведае, як трэба?
Не перайшоў уброд калісь раку,
Каб некаму падаць акраец хлеба.
Не выпрасіць, не выправіць хвілін,
Што зарападам леглі мне на плечы.
Апошняй кропкай жураўліны клін
Растаў, як сон, у воблачнай сінечы.
Шкада...
© Copyright: Валентина Владова, 2016
Свидетельство о публикации №116071003405
Свидетельство о публикации №116071003405
Рецензии
Вялiкае дзякуй Вам, што знайшлi хвiлiнку i зайшлi на агеньчык!
З сардэчным цяплом
Валентина Владова 12.05.2017 12:01 Заявить о нарушении
З сардэчным цяплом
Валентина Владова 12.05.2017 12:01 Заявить о нарушении