* * *
Зноў сюды штось прыводзіць,
Дзе з табой развітаўся.
Быццам толькі учора
У каханні прызнаўся.
Як забыць гэту сцежку,
Поступ крокаў дзявочых,
І лагодную ўсмешку,
І азёрныя вочы?
І чаму, дзе б ні быў я,
Я адну цябе бачу?
Што ж ты зноў нарабіла
З маім сэрцам юначым?
9.04.1977
Зноу сюды штось прыводзiць...
© Copyright: Николай Хмеленок, 2016
Свидетельство о публикации №116061804998
Свидетельство о публикации №116061804998
Рецензии