Лета хмурыцца...
Раздружылася з сонейкам лета, няйначай...
Нацягнуў капюшон небасхіл слепавокі,
І плывуць чарадою маруднай аблокі.
Вецер травы хістае, пранізліва-тонкі,
Аж пялёсткі сціскаюць красуні-рамонкі...
Што ты, лета, панурышся? Годзе ўжо, годзе!
Час плашчы паздымаць парнікам на гародзе,
Разрумяніць клубнічкам зялёныя шчочкі,
Дзетвары падарыць залатыя дзянёчкі.
Хай нацешыцца цёплой азёрнай вадзіцай.
Дзе ты, сонейка? З летам пара памірыцца!
Чэрвень 2016
Свидетельство о публикации №116061408487
Лариса Геращенко 20.12.2020 13:37 Заявить о нарушении