Турбота-свечачка...
...У цьмяным подыхе гарыць,
як быццам цішыня незразумела ...
у зораЎ вышыня-
А ёй куродым-быццам цела...
Турбота -свечачка,
Па чым жыцццЁ,
кОШТ ПОСМІШКІ,
ШЧАСЛІВАЙ...
АЛЕ ХАВАЮ РУКІ КАБ НЕ КАПАЎ ВОСК,
ДУША ШЧЭ НЕ З ТАГО, МАРУДЗІЛАСЬ І КПІЛА...
я Б ЗМЕРЫў
АКАНТОЎКІ,
НА ВЯСУ,
І САМ УСТАЎ на воблачную плынь,
ЯК БУДТО ПРЫЗНАЧАЕ,ц
МЯНЕ ТЫХ СЦЯТЫХ СЭНСАЎ ЗГРАЯ...
Свидетельство о публикации №116052704988