Турбота-свечачка...

      
      ...У цьмяным подыхе гарыць,
           як быццам цішыня незразумела ...
               у зораЎ вышыня-
                А ёй куродым-быццам цела...
               
            Турбота -свечачка,
                Па чым жыцццЁ,
                кОШТ ПОСМІШКІ,
                ШЧАСЛІВАЙ...
                АЛЕ ХАВАЮ РУКІ КАБ НЕ КАПАЎ ВОСК,
                ДУША ШЧЭ НЕ З ТАГО, МАРУДЗІЛАСЬ І КПІЛА...

                я Б ЗМЕРЫў
                АКАНТОЎКІ,
                НА ВЯСУ,
                І САМ УСТАЎ на воблачную плынь,
                ЯК БУДТО ПРЫЗНАЧАЕ,ц
                МЯНЕ ТЫХ СЦЯТЫХ СЭНСАЎ ЗГРАЯ...   


Рецензии