Да чорта атупляльную будзённасць!
Цела выварочвае
ад паскуднай утомнасці.
Мне хочацца праз улюбёнасць
лётаць па парапетах лірыкі,
там жа губляць прытомнасць – і
няхай мяне абясточвае
вераломнасць
гвардыі мірыяд і прарокаў.
Я хачу ўзаконіць
вогненебяспечнасць рызыкі.
сваю шалёнасць.
на некалькі несвядомых зарокаў.
Хачу
зубы ва ўсмешцы скаліць,
падморгваць выдатнай надужнасцю
кожнаму позірку чужых мін
і крэмзаць акварэльнай саматужнасцю
статычнасць сацыяльных карцін.
Я хачу
быць рэхам і рыканнем навальніцы,
упасці дажджом
на фабрыку раскудлачанай коснаці,
каб толькі не блытацца пад нагамі сталіцы
разважлівай.
сапрэлай.
аморфнасці.
Крэмзаць i толькi крэмзаць
© Copyright: Аляксандра Фагот, 2016
Свидетельство о публикации №116052504240
Свидетельство о публикации №116052504240
Рецензии
Вельмі радая, што Вам спадабалася.
Абы не апошні "шыкоўны" :)
Аляксандра Фагот 05.02.2017 02:00 Заявить о нарушении
Абы не апошні "шыкоўны" :)
Аляксандра Фагот 05.02.2017 02:00 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.