Шыпшына...

     Шыпшына цьмяная  пасля дажджу,
         Нашто вядзеш мяне у поцяг марны,
                У тваіх аздобах,
                Бодаш ты -
                З іголін свет не складны...



                І вуліца пра вечнае адно,
                што много у душы падману,
                Шыпшаны цьмяная пасля дажджу,
                Засмягла ты,
                У кроплях акіяну...



                А гонару,што чырванее столь,
                Як быццам з неба валіцца парука,
                У шэрым цішыня,
                Але ў прасцяж -магчымасць гука...
               
               


Рецензии