Шыпшына...
Нашто вядзеш мяне у поцяг марны,
У тваіх аздобах,
Бодаш ты -
З іголін свет не складны...
І вуліца пра вечнае адно,
што много у душы падману,
Шыпшаны цьмяная пасля дажджу,
Засмягла ты,
У кроплях акіяну...
А гонару,што чырванее столь,
Як быццам з неба валіцца парука,
У шэрым цішыня,
Але ў прасцяж -магчымасць гука...
Свидетельство о публикации №116051702614