***

Аднойчы перастану пісаць вершы,
Бо за кропкай, ці коскай не ўбачу патрэбных слоў.
І больш не адчую сэрцам
Як падаюць каплі дажджу,
Бьюць па стрэхам...

Як розгаласам даўніх сноў
Словы павольна кладуцца на выпадковы аркуш,
Як у дзверы грухоча няўмольны рок.
Няруш!
Хай застаецца жыцце выпадковым рэхам.


Рецензии