Жыцце у жмени...

Кали святло у хаце грае-
ад комина па цемры скочуць цени
глядиць старая на агенчык успаминае
перад вачами усе жыцце,як зерне у жмени мае...
Их памярковна на далони раскладае...
Зярнятки як гадки у кучку сабирае...
из забыцця их зноуку в словы апранае

 "Маленства-пять зярнятак  самых першых.
Дзяцинства -семь зярнятак лепших...
Юнацтва и каханне разам -семь зярнятак
Таки жыццевы добры был пачатак...

Худое зерне - як пацук пажамкав в роце
Калгасныя гады и працадни у поце...
у Брэжнева часы усе добра жыли
але таксама ,усе адно-цягнули жылы.
Зярнятак семь-дзяцинства залатое
Яно як сонейка-занатта дарагое!
И свецяцца зярнятки шчасцем успамину
на усе жыцце-люстерка светлае
у цяжкую гадзину...

Дзицячы розум все чапляу адразу
Даугия верши,казки  без спадказу
на узлеце митулем усе запамятае
хто як раскажа -павитае...
Як птушачка шчабеца в поли
Жыве як бабка у нядоли...
пад лесам речка як ивьетца
у зимку снегам пакрыецца...
Як маци жне,снапы складе
И кросны потым пребирае...
Усе пра запас
дзяцинства вопыт пераймае...
а потым усе жыцце из скрыни забирае
Як в кузне дзяцька гне падкову
Як лемех рве зямлю на волю
Як певень скочыць бокам бицца
И як индык идзе жаницца
Усе цикава,усе прывабна
у дзицячы час - усе ня зграбна...

Вось згас у комине агенчык-
И цемна в хаце и небачна
Старая сыпле зерне на прыпечак
И на чарэни циха засыпае...
За вокнами гуляе завируха в поли
Жыцце пражыта - у працы и нядоли......

(памяти вдов до конца жизни
 ждавших своих любимых с войны  )