Каб выканаць дамовы іх, нам трэба здохнуць. Жывыя не патрэбны бо! Хоць ломяць ад карысных у косках элементаў косткі, маўчаць нам нельга. Немы крык не абароніць. Не чуюць, бо не хочуць чуць, не бачаць, бо і не жадаюць. А здохнем, проста закапаюць. Каго з вас , спадарства, такая доля вабіць?
Мяне дык і не вельмі, пажыла б яшчэ... цікавага на свеце шмат, чаго я не адчула... не толькі крыж, які зламаў амаль усім карак нам агулам, а шчасце, дабрабыт і Волю , людзі! Волю!
Яе б адчуць, пачуць, памацаць, а не зубамиі з безвыходнасцю нам клацаць. Такі ўжо скрыгат раздаецца бо наўкол...аж косткавы ўжо пыл стаіць стаўбом ...
Не вытрымаць, баюся, сківіцам... тады не справіцца з бядой і Бог... навошта мы яму ... такія ...
По поводу шоковой терапии и всего остального
© Copyright: Светлая Две Тысячи 10, 2016
Свидетельство о публикации №116042904748
Свидетельство о публикации №116042904748
Рецензии