Сьляды.
А жыцьцё нам не тлум і не скруха,
Не ў нябыт яно зломам ідзе,
Глядзі, у’яўляй і слухай,
Пазачым свой сьлімак сьлед вядзе,
Зачым наўкольле разкінула дзьверы,
Жаўрук голас спрабуе ўгары,
На балотцы бусел стаіць кавалерам,
А жабы ўжо дзьмуць пухіры…
Сьлед жыцьцёвы заўжды застаецца
І неўміручыя гэты сьляды!
Што з каханьняў, ліючых ад сэрцаў,
Як ад сэрца мае Вам радкі…
-09.04.16.
Сьляды
© Copyright: Михаил Кортелёв, 2016
Свидетельство о публикации №116042401267
Свидетельство о публикации №116042401267
Рецензии