Так, мова небагатая мая,
У кожным вершы словы "неба", "хата".
Нажаль, пiшу на ёй умоўна я,
Адсюль жыву й умоўна, небагата.
Iду, збiраю словы ў капялюш,
На кроплi-слёзы не звяртаю ўвагi.
Гляджу на неба праз люстэркi луж,
Ня ведаючы ў свеце iншай смагi,
Як адчуваць сябе сярод людзей
Патрэбным, лiтаральна неабходным,
Каб сэрца вырывалася з грудзей,
Заспетае знянацку словам родным.
06.04.2016
Astravets
Мова небагатая мая
© Copyright: Махнач Сергей Юрьевсын, 2016
Свидетельство о публикации №116041610254
Свидетельство о публикации №116041610254
Рецензии