Украіне прысведчаецца...
Так сумна на душы і сэрца шчэміць.
Ні хто спыніць не можа гэту кроў!
І вораг на чужой зямлі не дрэмліць,
Выходзіць ён сярод чужых лясоў.
А людзі плачуць так, што цяжка слухаць.
Слёз столькі не прымаў ніколі твар.
Паўсюль стрэльба, паўсюль адна разруха.
І не гарыць ад куль ужо ліхтар.
Не трэба слоў у гэтую хвіліну.
Стаміўся люд уладзе гаварыць
Пра тое, што знішчалая краіна,
Што ўжо ліхтар адзінства не гарыць.
Улада чуць такое не жадае.
Гавора - Вы гаворыце хлусню.
Працягавая,гарады знішчая,
Незразумелую, паскудную вайну.
Так хочыцца, каб скончылася гэта,
Каб нарадзілась зноў у душах лета!
На беларускай мове
Лiхтар адзiнства не гарыць
© Copyright: Антон Евсеенко, 2016
Свидетельство о публикации №116041500325
Свидетельство о публикации №116041500325
Рецензии
Ощущать чужую боль - состояние души, которая не равнодушна к чужому горю.
Я не белорус, но с переводом -понял. Спасибо !
Успехов ! Николай
Николай Липов 2 21.04.2016 16:16 • Заявить о нарушении
Я не белорус, но с переводом -понял. Спасибо !
Успехов ! Николай
Николай Липов 2 21.04.2016 16:16 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.