Вельмі сумна і сорамна мне -
Бо зайздрошчу сваім я рОдным:
Што жывуць удалі ад мяне,
Зоркі бачаць, як дом свой родны,
Што пайшлі ў стыласць Нябёс,
З вышыні за мной назіраюць,
Бачаць Нёмана-рэчкі плёс
І я знаю: мяне кахаюць.
Я павінна нешта зрабіць,
Бо жыццё мяне не пускае.
З кім жа мне аб тым гаварыць,
Калі я для ўсіх чужая.
10 красавіка 2016
/знаю - ведаю, заменена для рыфмы
/малюнак маго ўнука Грышы
Вельмi сумна i сорамна мне...
© Copyright: Галя Хейлик, 2016
Свидетельство о публикации №116041008599
Свидетельство о публикации №116041008599
Рецензии
