Размова з коламi цягнiка

Правiць балам цiшыня
у вагоне цягнiка.
Падарожная  сям’я
уся у навушнiках бала.
I у гэтай цiшынi я
з коламi  гутарку вяла:
- У цябе чаго настрой такi
-Такi? – Такi?- Такi?
Ты на усё – забi, - забi,- забi!
А нуду  са мною адпусцi
разаб’ю яе у пух i прах
- Трах!- Трах!- Трах! - Трах!
Ты на полачку прыляж,
да цябе прыйшоу мiраж.
Вочкi  хутка захiнай
ды  без гуку падпявай
- Бай! – бай! – бай! – бай!
-Дзякуй!- я яму кажу-
пра бяду не варажу.
Ты мяне цягнiк вязi.
Колы ты свае круцi.
Справы ты свай мастак
-Так?– Так? – Так? – Так?
Чую хутка я у адказ:
- Гэта я раблю якраз
- Раз! – Раз! - Раз!-Раз!
У цябе прыcтойнае жыцце.
Не сумуеш ты нiдзе?
Адказалi колы мне:
Не!– Не! – Не! – Не!
Я, як сэрца стук,
Бесканечны гук -
- Стук! – Стук!  Стук! – Стук!
Цэлу ноч мы размаулялi,
Побач людзi смачна спалi


Рецензии