Жыццёвае цяпло

Восень  позняя прыйшла
Усе лiсточкi з дрэу зняла.
Кожны лiсцiк падбяру
Прымяннене iм знайду.

Ружау голыя кусты
Просяць: «Лiсцiкау нясi
Ды прыкрый нам нагату,
Каб цярпець маглi эiму».

Вось тут яблынька мала -
На вятру дрыжыць яна.
Награбу i ей гару -
Зберагу яе кару.

Усе сухенькiя лiсты
Занясу я у хлявы.
I жывелам дам цяпла
Ад апаушага лiста.

Вунь сабака, нiбы пан,
На гурбе зрабiу дыван,
Спiць, скруцiушыся у клубок,
Бо лiстом сагрэу бачок.

Кожны жоуценькi лiсток,
Нiбы сонека пучок,
Аддае жыццевае цяпло,
Каб яно камусьцi памагло.


Рецензии
Успомнілася, як у дзяцінстве лісці апалыя зграбалі і дамоў з лесу насілі... Дзякую, Соф'я!
Дабра Вам і сонейка!

Клавдия Семеновна   22.11.2016 21:10     Заявить о нарушении
Дзякую, за добрыя словы.

Софья Коневега   24.11.2016 13:34   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.