За ноч мароз усё...
Пакрыў бялюткім палатном,
Рассыпаў гравій па дарозе
Адным цянюткім рукавом.
Паціху сонца прыгравае
І плача той мароз ужэ.
Шарэе палатно, спаўзае,
Цячэ і плача па рацэ.
Так і душа, калі замёрзша,
Здаецца белаю яна.
І зменіць колер свой на іншы,
Калі прачнецца з-пад ільда.
6 красавіка 2016
Свидетельство о публикации №116040701363