Так цвяроза яшчэ ніколі
не глядзела на свой я лёс.
Гэтых думак, што у няволі,
Не забыць, не хапае слёз.
Дзякуй роднай, каханай мове,
Што варушыць у сэрцы боль.
Хоць ніколі, ужо ніколі
Не убачыць у хаце соль.
І не маю куды вярнуцца,
Бо чужыя жывуць цяпер
У той хаце, што тата любы
Будаваў для сваіх дзяцей.
Ён у сэрцы маім заўсёды,
Мае думкі жывуць адным:
Прабягуць мае сталыя гОды
І сустрэнемся зноўку з ім.
3 красавіка 2016
Так цвяроза яшчэ нiколi...
© Copyright: Галя Хейлик, 2016
Свидетельство о публикации №116040500969
Свидетельство о публикации №116040500969
Рецензии
Красивый язык и , главное, понятный.
Дзякуй роднай, каханай мове,
Што варушыць у сэрцы боль, - это чистая правда. А "красавіка" - это апрель?
Светлана Лебединская 05.04.2016 14:29 • Заявить о нарушении
Дзякуй роднай, каханай мове,
Што варушыць у сэрцы боль, - это чистая правда. А "красавіка" - это апрель?
Светлана Лебединская 05.04.2016 14:29 • Заявить о нарушении
Да, это апрель:) Спасибо за добрые слова.
С уважением
Галя Хейлик 05.04.2016 19:57 Заявить о нарушении
С уважением
Галя Хейлик 05.04.2016 19:57 Заявить о нарушении
