Як вагоны цягнiка,
Наша лiнiя жыцця:
Першы – ты дзiця,
Тата, мама i радня.
А другi - школьная сям’я.
Трэцi – iнстытут, мальба
Ды блуканнi па зямлi -
Месца добрае знайсцi.
А чацверты – шлюб, дзiця
Ды працоуная сям’я.
У акенцах бачыш ты -
Мiтусня i калегi,i сябры.
А далей пайшлi яны -
Усе працоуныя гады.
Пры канцы яшчэ вагон,
Быццам бы, апошнi ён.
Бо няма ужо сям’i -
Разляцелiся дзяткi
Дый у розныя бакi.
Той вагон апошнi -
Повен ен людцоу,
Бо iдзеш ужо дамоу.
А цяпер яшчэ пака -
Кiдай у топку вугалька.
Лiнiя жыцця
© Copyright: Софья Коневега, 2016
Свидетельство о публикации №116040309500
Свидетельство о публикации №116040309500
Рецензии