Славуты сын маей зямлi,
Сын Беларусi – Колас!
Гучыць i сення у мiры
Ягоны шчыры голас.
Стаiць, як волат на мяжы,
Пясняр на стражы мовы.
Тварэц вялiкi «Новае зямлi»,
Каб засталася на вякi,
Каб чэрпалi з яе мы сiлы,
Каб не прапала, каб жыла
I у гэтым свеце Iнтэрнэта,
Каб ласкай, матчынай была,
Каб была мiж моу сястра,
Гучала голасам народа.
Каб, як сонца, як зара,
Хадзiла постаццю гаспадара.
Няхай ляцiць, нiбы страла
Ад сэрца к сэрцу ад паэта
I грэе нас, калi iмгла
Не мае нават i прасвета.
Няхай сагрэе, нiбы вясна,
Калi чакае ласкi сэрца.
Абдыме, як мацi. свае дзiця
Адпрауляючы у шлях жыцця.
Табе, пясняр, паклон да долу,
Што можа з вялiкай чэсцю -
Гучаць у свеце наша мова,
Сваё займаць у мiры месца!
Сын Беларусi - Колас
© Copyright: Софья Коневега, 2016
Свидетельство о публикации №116033105622
Свидетельство о публикации №116033105622
Рецензии