Ты чуеш, Айчына, як сын твой стаміўся
Ісці да цябе праз гады.
Ты сёння жывеш у нязведаных высях,
Твой вобраз не бачны святы.
А крыж Еўфрасінні ад Лазара Богшы,
Што скрадзены быў у людзей,
Сам д'ябал прадаў за шалёныя грошы,
Каб знішчыць намолены дзень.
Без крыжа спакою і шчасця не будзе,
Бо ён дабрыню ў сэрцы нёс:
Надзею дарыў і зямельцы, і людзям,
Ад бед ратаваў іхні лёс.
Сягоння я небу Айчыны малюся,
І Бога прашу аб адным:
Вярні ўсе святыні маёй Беларусі,
Каб памяць не сцерлі гады.
Малітва застыгла... На пахмурным небе
Маланкаю крыж узыйшоў...
Ён сёння народу Айчыны патрэбен,
Як вера славян да крыжоў.
Крыж Лазара Богшы
© Copyright: Валерий Познякевич, 2016
Свидетельство о публикации №116033105126
Свидетельство о публикации №116033105126
Рецензии