Апошні Народны паэт,
Хто дыхаў паветрам Айчыны
І нёс яе мовы імпэт,
Сягоння сыйшоў да спачыну.
Пакінуў нам творы ў стале,
Каб памяць не згінула ў часе,
Каб дух наш народны сталеў
І з песняй ягонай вянчаўся.
Паветра ад страты дрыжыць:
-- Ён будзе народным навекі!
Радкі, нібы думак крыжы,
Для нас не заплюшчылі вейкі.
Яны нас паклічуць туды,
Дзе воля, надзея, свабода...
Дзе подых надзей маладых
Брыняе ў пачуццях народа.
Слязой не адмераеш боль,
А страту не выкажаш словам --
Ён клікаў народ за сабой,
Каб здрады не зведала мова.
Памяцi Нiла Гiлевiча
© Copyright: Валерий Познякевич, 2016
Свидетельство о публикации №116033003818
Свидетельство о публикации №116033003818
Рецензии