Купалле

Усе калегi, што з  Русi,
Так прасiлi: «Завядзi,
Нам Купалле пакажы,
Як гуляюць да зары»

Калi просiць так народ -
Павяду iх у карагод.
Усiм вяночкi папляла
I як павау павяла,

Дзе на беразе ракi,
Разгаралiся кастры.
Недалека ад вадзiцы
Гаманiлi маладзiцы,

Што дзявочыя вянкi
Цiха-цiха адплылi –
Гэта значыць, што усе,
Будуць у шлюбе па вясне.

Паздымалi мы свае
I пусцiлi па вадзе-
Будзем шчаслiвы i мы,
Бо вяночкi паплылi

Ды прымкнулi у карагод,
Дзе сабрауся увесь народ -
Выбiралi Купалiнку,
Найпрыгожую дзяучынку.

А прыпеукi, жарты, смех
Абляталi хутка усех.
От, вяселы быу народ -
Рыхтавау сябе у паход.

Бо затым усе хлопцы
Над агнем ляцелi, бы снапы,
I лiзала iм парткi
Полымя гарачага языкi.

А мы  чулi галасы:
- Ты абутак беражы.
Хтось крычау:
- Гараць шнуркi.

Беглi хлопцы да ракi
Ды  мачылi башмакi
I вярталiся у народ,
Каб працягваць карагод

Зноу ляцелi над агнём
Усе  было iм нi  па чом
Ачышчлiся агнем, -
Каб не бачыцца са злом.

Роуна у поунач смельчакi
Разбрыдуцца у лясы -
Будуць кветку там шукаць,
Папараць iм шчасце дасць.

Раз у год цвiце у начы,
Можа, знойдзе хто й калi.
Так жывуць  яны вякi,
У казку вераць, як дзяткi.

Карагод далей iдзе -
Купальнка усiх вядзе.
Так да самай, да зары,
Будуць тут гарэць кастры.

Весялiцца будзе тут народ,
Жартаваць i весцi карагод,
Кветку Папараць  вiтааць -
Шчасця i сужана чакаць.