Сад

УЛЗЫТУВ АМАРСАНА

У садзе з кветками ачнуўся ашаломлены,
Уставіў у мяне садоўнік ножны з ружаў,
У шабельны удар трапіў цюльпанаў,
Коннікі гваздзік, жывога, прыгваздалі.
Вось яно - захапленне,
Акацыя пахне прама ў душу - брама ў душу,
Вока за вока! - Усім кветкам,
Акаянныя колюцца да смерці!
Я і не ведаў, што магчыма так закахацца ў жыццё,
Ява такою пяшчотай можа параніць,
Аксамітам, якім адкрыліся кветкі,
Яхве, не гані мяне ад гэтага Раю!


У садзе з кветкамi ачнуўся ашаломлены,
Уставіў у мяне садоўнік кінжалы з ружаў,
У шабельны удар трапіў цюльпанаў,
У аброцях гваздзікаў-коннікаў, жывы, прыгвозджаны.
Аказваецца, маю захапленне,
Акацый водар - прама ў душу - брама ў душу,
Абы - вока за вока! - усім кветкам,
Акаянныя  да смерці!
Я і не ведаў, што мажлiва/ так закахацца ў жыццё,
Ява гэтай пяшчотай можа раніць,
Яхантам пранізлівых кветак,
Яхве, не гані мяне ад гэтага Раю!







САД

В сад из цветов попал ошеломленный,
Всадил в меня садовник нож из роз,
В сабельный удар попал тюльпанов,
Всадники гвоздик, живого, пригвоздили.
Оказывается, есть еще восторг,
Акация благоухает прямо в душу,
Око за око! — всем цветам,
Окаянные укалывают насмерть!
Я и не знал, что можно так влюбиться в жизнь,
Явь такою негой может ранить,
Яростью пронзительной цветов,
Яхве, не гони меня из Рая!