Нічый*.
І спажывецца мая доля,
Як ёй спакусіцца Нічый,
Той, хто спадарыць завугольлем,
Хто нас цікуе па начы,
Але зімовые наболькі
Вясна сьпяшае палячыць;
Стварэньня не чуваць ліхое
І я жыву… каб вам так жыць.
-16.03.16.
* - Ня шукайце гэту асобу ў славянскай міфалогіі - не
знойдзеце. Нічый - гэтаткае сутварэньне з маяго асабістага ў’яўленьня.
Ён падгортваецца да людзей кволых, аслабелых духам і
зкарыстоўвае іх да свае патрэбы. У выніку з чалавека застаецца
нішто, ён нічый, ніхто яму не патрэбен і ён, таксама, ні каму
не патрэбен.
Н чый
© Copyright: Михаил Кортелёв, 2016
Свидетельство о публикации №116032001472
Свидетельство о публикации №116032001472
Рецензии