Спявалі птушкі старанна
І сонейка ярка свяціла.
Адной гадзінай у парку
Вясна нас тады адарыла,
Дазволіла нам сустрэцца,
Адзін раз і назаўсёды
Звяла ў квітнеючым парку
Две нашыя адзіноты.
А я і не марыла нават.
Было складана паверыць,
Што тая гадзіна ў парку
Так шмат у жыцці маім зменіць.
Быў, можа, жаўрук вінаваты,
Ці, можа, - што ўсё квітнела,
Ды толькі гадзіна ў парку
Працяг свой шчаслівы мела….
Дарэчы, у парк вясновы
Даўно я не прыязжала.
Гадзіна, - сама не ведаю, -
Было гэта многа, ці мала,
Ды той успамін сэрца грэе,
І шэпчуць думкі ўпартыя:
Адна гадзіна ў парку
Жыцця ўсяго была вартая.
У парку
© Copyright: Марина Ковалёнок, 2016
Свидетельство о публикации №116031901901
Свидетельство о публикации №116031901901
Рецензии