Мая краiна дарагая,
Якi ж ты цяжi шлях прайшла.
Яшчэ жывыя свдкi жаху,
Што палыхау на той вайне,
Ящчэ трывая памяць мацi,
Ящчэ балiць душа у яе,
Яна чакае сына з шляху -
Вось прыйдзе ён, абдыме.
Ды хтосьцi зноу узняу руку
На щчасце, мiр, пакой,
На наша неацэннае багацце,
На нашых дочак и сыноу.
Напэуна думау, вораг люты,
Што нас паставiць на каленi,
Што скорыць дух незломны.
Мы плачам, молiм Бога
За тых, каго у нас забрау,
Забрау той злыдзень - пустацелы,
Бяздушнiк люты i пусты,
Што кроу пасеяу у падземцы.
Запомнi, вораг, хто б ты не быу,
Чаго б ты не хацеу i дзе б не быу -
Цябе дастане слова мацi, праклен яе.
Няма страшней нiчога -
Чым роднае дзiця адняць у мацi.
Табе гарэць жывым на гэтым свеце.
Мая краiна дарагая
© Copyright: Софья Коневега, 2016
Свидетельство о публикации №116031806861
Свидетельство о публикации №116031806861
Рецензии