З тварам да вянца, з розумам да канца

Прыгажуню як ні стаў
Вокам не абмінеш!
Адно каб Бог розум даў!
Шуфлём не падкінеш!

Бо абрыдне й прыгажосць,
І тое не дзіва,
Звонку хоць і бела косць
Ды душа звягліва!


Рецензии