Апошняя размова

Памірала маці ўначы.
Дачка ведала, што маці памірае.
Адракліся ад яе ўрачы:
- Што хацець, яна ў вас старая...

І дачка не стала галасіць,
І не стала бегаць,мітусіцца,
Пачала матулечку прасіць
Выслухаць яе і памаліцца.

- Дзякуй, Мамачка, за ўсё дабро,
Што жыццё ўсім нам падаравала,
Што наш род, нібы верацяном
У моцныя вяроўкі пазвівала.

Дзякуй, Родная,за ласку і святло,
Што ў пакутах дзетак нараджала.
Дзякуй за сардэчнае цяпло,
Як расціла нас і павучала.

Дзякуй за бязбеднае жыццё,
Бо рубель з капейкай ашчаджала.
Уручную ладзіўшы быццё
Чысценька і цёпла апранала.

Ты здароўе дзетак берагла,
І,бывала, ночкамі не спала,
Адпачыць толькі тады змагла,
Калі працаваць сілы не стала.

Век вучыла нас па - людску жыць,
Мудрасцю сваёю аздабляла.
Людзей шанаваць, вёску любіць
І дзяцей, і ўнукаў навучала.

Дзякуй, Мама, за святло ў акне,
Што з дарогі нас заўжды чакала.
ДЗякуй, што дала магчымасць мне
Свечку даць, Анёла каб вітала.

Дзякуй, дзякуй, дзякуй гавару
І апошні раз цябе цалую.
Я цябе да Бога адпушчу
Добрую і вечна маладую.