Навальница

Млявасць  чуецца  ў целе
У  нагах  такі  цяжар
Жар  стаіць,   я  як забіты
сонца  парыць такі   вар 
               А  на небе  быццам  сажа
              Хмары  чорныя  ўстаюць
              Быццам  волаты  дзіўныя
              яны з захаду  ідуць
Стаіць  шум  ад  іхняй  мовы
Усё  калышыцца  грыміць   
Хтось  дае каманды-словы
Усё  страляе  і  блішчыць
              Сам  пярун тут  грозналіцы
              Ідзе  сюда  і  вядзе  раць
              Лук  яго з маланак  звіты
               Хочуць  хлопцы   пастраляць
Скача  конь  многакапыты
Неба  служыць  ім  шатром
Гукам-грукатам   пакрыта
перамешана  з  агнём
              Усё  ніжай  ніжай  вісне
              Над  зямлёю  з  хмар  страха
              Сваю  сілу  набірае
              Дождж  зачаўшыся  сціха
Пазіраю  я  на  хмары
Што  рабілі  там яны
Іх   маланкамі    аралі
І  траслі  іх  перуны
              Там  яны  чарцей  ганяюць
              Лупяць  стрэламі  па   ій
              Ліха  носяцца  ў  маланцы
              З Пяруном  яны  ўдваіх
Сярабро  быццам  із  неба
дожджык  каплямі  ўпаў       
Блісь   маланка,  потым   цяжка
Гром   магутна  загучаў
               Усё   неба   разарвалі
               Асляпілі    бліскавіцы
               Уся зямля ў вадзе  ўтанула      
              Пацяклі  па   ёй  крыніцы