А слёзы ўжо канчаюцца ў вачах,
І вусны ўжо сумуюць аб усмешцы.
Так не хапае яркіх зораў у гарадах.
Не дабяжыш да іх па млечнай сцежцы.
І прыпыняецца дыханне ад турбот.
Ну колькі можна гэтай хлусні верыць?
Так хочацца залезці ў параход,
Ды збегчы-збегчы-збегчы-збегчы
Перажыві зіму, Перажыві вясну,
Забудзь ты пра надвор'е і адчувай цеплыню,
Перавядзі свой час, крэслі думкі ў галаве,
Усё будзе толькі як ты хочаш, вер сабе.
Ні дня не вернецца ў жыцці назад,
Уздыхні і перастань ужо спяшацца.
Так хораша было б прачнуцца ў гарах
І пераблытаць усе маршруты карты.
Ад недаверу вызваліцца назаўжды,
Парваць тугія ланцугі і сеці,
Знайсці сваё радное месца на замлі
І абляцець усе кантыненты.
Песню слухаць тут : https://www.youtube.com/watch?v=nYvDsfvjfSo
Галоунае - вер сабе
© Copyright: Ксения Петрусевич, 2016
Свидетельство о публикации №116021508891
Свидетельство о публикации №116021508891
Рецензии